Hanna-Elisabeth Müller in deSingel

In het laatste liedrecital van deSingel dit seizoen hoorden we de jonge Duitse sopraan Hanna-Elisabeth Müller in een overwegend Duits programma. Ze werd aan de piano begeleid door Juliane Ruf.

Hanna-Elisabeth Müller beschikt over alle troeven om een boeiende liedzangeres te worden. Ze heeft een aangename stralende stem met voldoende expressiemogelijkheden, haar stembeheersing is uitstekend en ze zingt met goede Duitse dictie. Ze leeft zich totaal in in de liederen die ze zingt en dat reflecteert zich ook in haar gelaatsuitdrukking.

Een zwak punt is nog de manier waarop ze de hoge noten benadert. In Strauss' Mädchenblumen - wat ik persoonlijk draken van liederen vind - schakelt ze dan regelmatig over naar opera-modus wat de lijn van de tekst breekt. Hetzelfde fenomeen trad op in Kennst du das Land. De andere Mignon-Lieder van Schumann zijn geen partij in vergelijking met de versies van Schubert of Wolf. Maar dat nam niet weg dat ze een indrukwekkend dramatische lezing gaf van Heiß mich nicht reden, maar toch ook met de nodige nuances. Tussen de Strauss en de Schumann, zong ze The Poet's Echo van Britten. Haar Engels is wel minder strak dan haar Duits. Als niet-Britten-fan vond ik deze liedcyclus toch zeer goed geslaagd.

Na de pauze volgde een selectie uit Schumanns Myrthen wat voor mij het hoogtepunt van de avond was. Ze doorliep allerlei emoties van de extase van Widmung tot een souvereine vertolking van Du bist wie eine Blume met een oneindige adem. Ze eindigde met het kokette Rätsel. Een belangrijk deel van het succes is ook te danken aan Juliane Ruf, die we al eerder in deSingel hebben kunnen bewonderen. Ze is een op-en-top-liedpianiste die elk lied meebeleeft. Ook op haar gezicht zie je de emoties passeren. De gedetailleerde manier waarop ze bijvoorbeeld Der Nußbaum speelt, is een voorbeeld voor elke liedpianist.

Publicatie: zondag 19 mei 2013 om 17:34
Rubriek: Liedrecital