Angelika Kirchschlager in het PSK

Na amper twee jaar, is Angelika Kirchschlager weer te gast in het PSK voor een liedrecital met liederen van Brahms en Liszt. Deze keer heeft ze pianist Jean-Yves Thibaudet meegebracht, die ook twee solostukjes speelde.

Ze begonnen met vier liederen uit Brahms' Deutsche Volkslieder. Het zijn liederen die Kirchschlager op het lijf geschreven zijn en die ze met veel verbeelding zong. De twee middelste liederen - Soll sich der Mond nicht heller scheinen en Da unten im Tale - waren omgeven met een zweem van melancholie. In Feinsliebchen, du sollst mir nicht barfuß gehn kwam de actrice boven, met een onstuitbare stroom aan vocale kleuren.

Het tweede blokje Brahms-liederen bevatte enkele van Brahms' meest bekende liederen. Van het meeslepende Meine Liebe ist grün, over Über die Heide waar vooral Thibaudet uitblonk door leven te blazen in de uitgepuurde pianopartij, tot het grootse Von ewiger Liebe.

Ik heb al vaker mijn afkeer van Liszt-als-liedcomponist geuit en in een jaar waarin men zijn 200ste verjaardag viert, zijn ook zijn liederen onvermijdbaar. Maar Kirchschlager en Thibaudet slagen erin om de illusie te wekken dat het toch niet allemaal onverteerbaar is.

Het beroemde Goethe-gedicht Über allen Gipfeln ist Ruh klonk voor de eerste helft zelfs goed met veel tedere piano's. Maar Liszt gaat volledig uit de bocht met zijn talloze herhalingen van de twee laatste zinnen - "warte nur, balde ruhest du auch". En toch, het pleit voor het meesterschap van Kirchschlager en Thibaudet dat ze die herhalingen zin kunnen geven... al blijft deze versie nog lichtjaren verwijderd van de geniale Schubertversie.

Als contrast kwam Es war ein König in Thule. Deze ballade is een storm van pianistieke virtuositeit, die met bravoure door Thibaudet gespeeld werd... maar waardoor de tekst volledig verdrinkt. Met Die drei Zigeuner kon Kirchschlager haar affiniteit met volksliederachtige liederen en de bijhorende expressie weer voluit ten toon spreiden. Dit was wat mij betreft de meest geslaagde Liszt-vertolking van de avond, afgezien van het bisnummer Es muß ein Wunderbares sein. Met het Sandmännchen van Brahms stuurden ze iedereen naar huis.

Publicatie: vrijdag 4 november 2011 om 10:18
Rubriek: Liedrecital