Anna Prohaska in Schwarzenberg

De Schubertiade teert de laatste jaren vooral op een veilig clubje van gevestigde namen, waardoor weinig nieuwe artiesten de weg naar Schwarzenberg vinden. Ik ben dan ook blij dat de jonge sopraan Anna Prohaska dit patroon doorbreekt. Samen met Eric Schneider brachten ze een liedrecital met als titel "Ophelia - mondsüchtig".

foto © Schubertiade Schwarzenberg

De waanzin van Ophelia combineren met maanliederen, en de invloed van de al dan niet volle maan op de psyche, is een interessant idee voor een programma. Ze neemt de Ophelia-Lieder van Brahms en Richard Strauss als uitgangspunt en omringt ze met meer liederen van Brahms, respectievelijk met liederen van Schubert. Deze twee blokken worden gescheiden door La mort d'Ophelie van Berlioz en vier liederen uit de "Sprookjesprinses" van Szymanowski.

Die Szymanowski-liederen heeft ze ook opgenomen op Sirène en live maken ze even weinig indruk. Het zijn liederen met veel hoge nootjes, coloraturen en trillers... zo mogelijk nog erger dan de Brentano-liederen van Strauss. De piano-partij is het enige interessante aan deze liederen en biedt Eric Schneider de gelegenheid om te schitteren. Ik heb Schneider altijd een wat eigenzinnige liedpianist gevonden en dat etiket deed hij meteen alle eer aan met het eerste lied van de avond, Brahms' Lerchengesang, dat hij onverwacht modern liet klinken.

Anna Prohaska heeft een lichte lyrische sopraan, die wel goed projecteert. Maar net zoals op haar CD, heeft ze goede en minder goede momenten. Ze klinkt vaak schriel en voor Brahms' Mädchenlied dikt ze haar stem aan, wat niet echt mooi klinkt. Immer leiser wird mein Schlummer deed ze wel goed. Maar voor Mondenschein - ongetwijfeld het minst onbekende Brahms-lied van de avond - mist ze het breed legato om het stralende maanlicht te evoceren.

De tweede helft van de avond, met Schubert en Strauss, beviel me beter. Ze zong de Strauss-Ophelia met veel inleving en kleur om haar waanzin uit te drukken, daarbij perfect ondersteund door Eric Schneider. Het Schubert-slot met Der Geistertanz, Der Tod und das Mädchen en de Romanze uit "Rosamunde" was betoverend mysterieus. Het wild enthousiaste publiek vroeg om meer, maar kreeg niets. Ze waren blijkbaar vergeten om een bisnummer voor te bereiden...

Publicatie: maandag 29 augustus 2011 om 07:52
Rubriek: Liedrecital