Karine Deshayes in Parijs

Het Athénée Théâtre Louis-Jouvet, gelegen in een zijstraat achter de Palais Garnier, is een van die minder bekende theatertjes in Parijs waar ze ook concerten en zelfs operavoorstellingen geven. Toevallig kwam ik te weten dat Karine Deshayes, een rijzende ster aan het Franse mezzo-firmament en tevens de cover van het februarinummer van Magazine Opéra, daar deze namiddag een liedrecital zou zingen met liederen van Fauré, Poulenc en Duparc.

Wat de liederen van Fauré en Poulenc betreft, koos ze voor het minder vertrouwde repertoire, afgezien van een selectie uit het iets bekendere La Bonne Chanson. Karine Deshayes heeft alles om een uitstekende liedzangeres te worden. Haar Franse uitspraak is perfect, ze houdt de spanning van elk lied vast tot het einde, ze weet duidelijk waar ze mee bezig is en kan dat ook vertalen in haar interpretatie... en haar stem klinkt gewoon heel mooi. Als ze in Ô mort, poussière d'étoiles uit La Chanson d'Eve haar laag register opzoekt, klinkt ook dat homogeen en warm.

Op één aspect scoort ze echter nog minder. Als ze luider wil zingen, dan glijdt ze iets te gemakkelijk in opera-modus. Zeker in een kleine zaal als die van het Athénée (ik schat dat er een paar honderd plaatsen zijn) is dat niet nodig. Door meer vanuit de tekst te vertrekken, kan ook intensiteit opgewekt worden zonder te moeten roepen.

Aan de piano zat Hélène Lucas, die recent ook de begeleidster van Stéphane Degout was in de Munt. Ze is een echte "begeleidster" die zonder passie, inleving of expressie de noten speelt die toevallig voor haar neus staan. Het is onwezenlijk te horen hoe iemand de delicate pianopartij van A Choris, het enige bisnummer van de middag, zo kan wegspelen.

Publicatie: zaterdag 12 maart 2011 om 17:49
Rubriek: Liedrecital