Spanisches Liederbuch in Schwarzenberg

Opvoeringen van het Spanisches Liederbuch komen niet zo vaak voor. Elke gelegenheid om ze eens live te kunnen horen, is dan ook meegenomen. Op een paar uitzonderingen na zijn het ook niet meteen de meest populaire liederen (alhoewel "populariteit" in het geval van Hugo Wolf heel relatief is) en je hebt minstens twee zangers nodig... en uiteraard een pianist, in dit geval Julius Drake.

Eén van die zangers was Angelika Kirchschlager. Blijkbaar konden ze geen tweede zanger vinden en moesten ze zich behelpen met een buitenaards wezen dat zijn intrek genomen heeft in het lichaam van een Engelse tenor. Hoe zou je het wereldvreemd gedrag van Ian Bostridge anders kunnen omschrijven ?

Het Spanisches Liederbuch bestaat uit een deel "Geistliche" en een deel "Weltliche" liederen. De "Geistliche Lieder" zijn niet meteen de meest meeslepende composities van Hugo Wolf, maar als ze goed gezongen worden zijn ze wel genietbaar. Met Bostridge op scène is dat wel een probleem. De eerste twee liederen, Nun bin ich dein en Die du Gott gebarst, zijn een gebed aan Maria. Maar Bostridge zingt ze alsof hij alle zonden van de wereld moet torsen en maakt er een getormenteerde en verwrongen uitvoering van.

Dat "verwrongen" is ook van toepassing op zijn lichaamstaal en zijn zangtechniek. Zijn buitenaardse stemvoering leidt zo sterk af dat het enkel met de meest concentratie mogelijk is om te begrijpen wat hij zingt. In Maria's wiegenlied Die ihr schwebet liet Kirchschlager zich ook even meeslepen door Bostridges capriolen... maar dat was gelukkig één enkel moment van zwakte. De vier laatste geestelijke liederen zijn nogal zwaar op de hand. Het was dan ook niet te verwonderen dat de helft van het publiek in slaap lag en slechts met moeite wakker geraakte om een glaasje Sekt te drinken tijdens de pauze.

Na de pauze kwamen de "Weltliche Lieder". Dat zijn allemaal liefdesliederen die meestal een veel lichter karakter hebben. Ze zongen ze niet allemaal, maar maakten een selectie van 24 liederen, grosso modo ingedeeld in vier groepjes.

Net zoals bij het Italienisches Liederbuch is het mogelijk om de liederen zodanig te groeperen dat er een flirterig heen-en-weer ontstaat tussen de twee zangers. Er waren twee van die groepjes, die ontaardden in een "battle of the sexes". Nu, het moet gezegd, Bostridge zong voor zijn doen een stuk normaler. Maar hij slaagde er toch in om een lied als Wer sein holdes Lieb verloren te overinterpreteren en zijn frustatie de zaal in te brullen.

In het midden zorgden een aantal serieuzere liederen voor wat contrast. Voor twee liederen, Dereinst, dereinst, Gedanke mein en Tief im Herzen trag' ich Pein, was Bostridge even in topvorm. Nadien kon Kirchschlager charmeren met In dem Schatten meiner Locken, zonder twijfel het bekendste lied uit dit liedboek, en een ingetogen Bedeckt mich mit Blumen. Ze mocht de avond ook afsluiten met een ontroerend Geh', Geliebter, geh' jetzt.

Publicatie: woensdag 23 juni 2010 om 07:15
Rubriek: Liedrecital