Christianne Stotijn in de Munt

Met het eerste liedrecital van het seizoen doet de Munt er blijkbaar alles aan om de verwachtingen zo laag mogelijk te houden. In het Munt-magazine verklaart de mezzo Christianne Stotijn dat ze niet over de stem beschikt om de liederen, die op het programma staan, te zingen en dat ze daarom samenwerkt met een fotograaf en videokunstenaar.

Dat is natuurlijk pure onzin. Ofwel kent ze haar eigen stem niet, ofwel heeft de Munt die woorden in haar mond gelegd. Want Stotijn beschikt wel degelijk over voldoende mogelijkheden om haar programma te brengen. Maar omdat ze dus niet in zichzelf gelooft, moet letterlijk alles wijken voor de opdringerige beelden van bloemen en sterrenstelsels. De pianist Joseph Breinl wordt ook ergens aan de rand van het podium weggeduwd en speelt met gesloten piano.

Heel het recital wordt zonder pauze uitgevoerd, te beginnen met Das Buch der hängenden Gärten. Het is een minder bekende liedcyclus die ook veel concentratie vraagt van het publiek. Stotijn zingt met een warm timbre en geeft een romantische invulling waardoor Schoenbergs liedcyclus heel toegankelijk gemaakt wordt.

Het zou echt goed geweest zijn als ze zich enkel op de muziek en haar interpretatie had kunnen richten. Nu kruipt ze over het podium, zingt in de piano en zingt het merendeel van de liederen met haar rug naar een deel van het publiek. Voor de uitzonderlijke keer dat ze toch eens in mijn richting zong, valt haar perfecte uitspraak op. De rest van de tijd gaan de meeste woorden verloren in de coulissen.

Het is weliswaar een liedrecital, maar dus ook de tekst wordt ondergeschikt gemaakt aan de beeldjes. Dat werd al duidelijk met het programmaboekje. Het kost nog altijd even veel als vorig jaar, maar de liedteksten zijn zelfs niet opgenomen. Het bevat enkel de titels van de liederen (maar de overgangsmuziek die Breinl speelt, wordt zelfs niet vermeld), de bio's en wat gerecycleerde teksten uit het Munt-magazine.

De tweede liedcyclus, Brahms' Vier ernste Gesänge, is meer van het zelfde. Stotijn is meer bezig met foto's rond te strooien en in een bijbel te bladeren dan zich met expressie of interpretatie bezig te houden, waardoor Brahms' meest intense liedcyclus totaal niet ontroert.

Mocht er nog iemand een bewijs nodig hebben dat aan het klassieke liedrecital niet gesleuteld hoeft te worden, dan was deze miskleun daar het beste tegenbewijs voor. Extra publiek levert dit "experiment" ook niet op, want de Munt was meer dan half leeg.

Publicatie: zondag 13 september 2009 om 14:55
Rubriek: Liedrecital

Reacties

Ricci (zondag 27 september 2009 om 14:45)

ik blijf erbij dat 39% slecht is en het is ooit anders geweest ik herinner me full-house recitals onder mortier en een paar goed gevulde onder focroulle. Bovendien wil ik nog zien hoeveel effectief betalenden er zijn onder die 500..

Jan (vrijdag 25 september 2009 om 17:12)

Hoe bedoel je "39% is zeer slecht"? Dit wil zeggen dat er bijna 500 plaatsen verkocht zijn. Ga eens naar een recital in een andere zaal? De kamermuziekzaal van BOZAR lijkt altijd redelijk vol te zitten voor recitals. Maar ze hebben dan ook maar 475 zitplaatsen. Zet datzelfde aantal mensen in de zaal van de Munt, en de bezetting is plots "erg slecht". Recitals worden nu eenmaal slechts door een zeer select publiek opgezocht.

Ricci (woensdag 23 september 2009 om 22:07)

a) 39% gevuld is ZEER SLECHT voor een met belastingsgeld gesubsidieerd huis. Zelden is het meer dan dat, dan toch wel onder PDC want zowel bij Mortier als bij Foccroulle (reeds minder) zaten de recitals steeds goed tot volledig gevuld. Ik herinner me zelfs verscheidene recitals (Te kanawa o.a.) waarbij er zelfs stoelen OP de scene werden gezet, o vervlogen tijden...
b) ik heb oedipus rex nooit een topconcert genoemd dat was iemand anders, bronnen beter checken
c) flauw excuus, het blijft dus bij slecht management, de man kan het gewoonweg niet, hij heeft een gouden kans (zijn benoeming) verbrod en hij zal er niet in lukken om dit allemaal recht te zetten; vreselijk seizoen trouwens maar da's mijn mening....

Jan (woensdag 23 september 2009 om 10:27)

@Ricci:

1. de zaal was 39% gevuld, hetgeen niet slecht is als je weet dat voor een geslaagd recital de zaal inderdaad 50% gevuld is; zelden is het meer dan dat, behalve dan voor absolute toppers zoals Jaroussky vorig jaar
2. je kan Oedipus Rex in concertante versie moeilijk een "topconcert" noemen
3. slecht management? ooit al eens aan gedacht dat sommige huizen reeds in januari in print gaan met hun jaarbrochure terwijl andere in maart nog geen idee hebben van de programmatie?

Ricci (dinsdag 22 september 2009 om 18:54)

1. 50% vol, da's blijkbaar een nogal optimistische beraming
2. dat de mensen wegbleven vanwege dat zogezegde 'top concert' is ook een vrij gemakkelijke uitleg.
3. en indien zo dan geeft dat wederom blijk van zeer slecht management want bij een planning zie je die dingen normaliter wel maar wie zich zelf onmiddellijk op de top van de berg wil zetten kan moeilijk even naar beneden komen voor overleg met -veronderstel ik dan - mindere goden.

Stefan (dinsdag 22 september 2009 om 10:01)

Zo'n alternatieve versie mag er voor mij wel 1x/seizoen bij, al vond ik die projecties enkel bij de liederen van Brahms geslaagd en passend, in het eerste deel (Schönberg) was het veel te hyperkinetisch en kon je er kop noch staart van maken. Ik deel je kritiek op de programmaboekjes absoluut. Het is ronduit schandalig dat je de tekst, een van de allerbelangrijkste componenten van een liedrecital, niet kunt volgen. De Munt zou dan beter voordien bvb de tekst in pdf op hun website plaatsen of voor zo'n geënsceneerde versie zelfs boventiteling bieden. Het feit dat de Munt maar voor 50% vol zat had veel te maken met het feit dat er tegelijk een topconcert was in de BOZAR.