Angelika Kirchschlager in Schwarzenberg

De Schubertiade Schwarzenberg werd in schoonheid afgesloten met een schitterend recital van Angelika Kirchschlager en Helmut Deutsch.

Het gevarieerde programma met liederen van Brahms, Wolf, Hahn en Mahler bevatte verschillende van mijn favoriete liederen. Enkel de keuze van de Brahms-liederen had beter gekund. Ik vind de meerderheid van Brahms' liederen het uitvoeren niet waard en net uit die groep had ze de meeste liederen gekozen. Ze begon wel met het mooie Meine Liebe ist grün. En Über die Heide kreeg een fascinerende spookachtige uitvoering van zowel Kirchschlager als Deutsch. Maar daarnaast kregen we ook misbaksels als Nachtwandler of O komme, holde Sommernacht.

De balans werd gelukkig weer in evenwicht getrokken door zes Mörike-Lieder van Hugo Wolf. Kirchschlager zong een intense Um Mitternacht en een vurige Begegnung. Zur Warnung, waarin ze een dronken dichter moet uitbeelden, ondersteunde ze ook theatraal, echter zonder te overdrijven. Ze eindigde met een stralende verheerlijking van de lente met Er ist's.

Voor een Frans groepje ging ze grasduinen in het oeuvre van Reynaldo Hahn. Zijn bekendste liederen zoals A Chloris, Quand je fus pris au pavillon en L'heure exquise mochten niet ontbreken, maar daarnaast zong ze ook het minder bekende La chère blessure. Haar Frans was perfect te verstaan en haar charme past uitstekend bij deze elegante salonmuziek.

Maar alles viel in het niets bij haar uitvoering van de Mahler-liederen uit Des Knaben Wunderhorn. Ze schrikt niet terug om grote contrasten in te bouwen in haar programma. Na de onderhoudende dialoog die ze met zichzelf hield in Verlor'ne Müh', waarbij de twee stemmen van de jongen en het meisje goed gedifferentieerd werden, maakte ze een bruuske overgang naar het extreem dramatische Das irdische Leben. Na een paar noten was de lichtheid van de eerste liederen vergeten. Via Wo die schönen Trompeten blasen kwam ze uiteindelijk uit bij het hilarische Lob des hohen Verstandes, inclusief een perfect balkende ezel.

Voor de bisnummers gingen ze op de ingeslagen weg verder met nog drie Wunderhorn-liederen. Met Scheiden und Meiden beëindigde ze de avond en nam ik ook weer voor een jaartje afscheid van de Schubertiade en het Bregenzer Wald.

Publicatie: maandag 7 september 2009 om 19:40
Rubriek: Liedrecital