Bernarda Fink in Schwarzenberg

Het programma van de mezzo Bernarda Fink en de pianist Anthony Spiri leek a priori een mooie combinatie van bekende en minder bekende liederen van Schubert en Dvorak. Het eindresultaat was redelijk ontgoochelend.

Het eerste Schubertlied, Auf der Riesenkoppe, lijkt wel op maat van de Schubertiade geschreven geweest te zijn. Hoog in de bergen kijkt een wandelaar naar zijn verre vaderland. Het is een lied waaruit een zekere typisch-Schubertiaanse Sehnsucht weerklinkt. Bernarda Finks trekt echter een begrafenisgezicht en zingt met een ongepast treurige stem. De andere liederen uit het eerste groepje lijken haar ook enkel tot niets dan treurnis te inspireren... zelfs liederen als An die Nachtigall of Frühlingsglaube.

Voor het vervolg, blijft ze uit eenzelfde weinig expressief vaatje tappen. Er is nauwelijks enig onderscheid te bespeuren tussen bijvoorbeeld Nachtviolen en An den Mond. Voor het laatste groepje met Goethe-liederen hoopte ik even op wat verbetering met Rastlose Liebe, tevergeefs. Ze slaagt er ook niet in om de 'Alliebender Vater' van Ganymed in één adem te zingen. Haar recente Schubert-CD, die ik heel goed vind, had nochtans hoge verwachtingen gewekt, die ze spijtig genoeg niet kon inlossen, ondanks haar mooie en duidelijke Duitse voordracht en haar prachtige stem.

Maar het probleem lag niet alleen bij Bernarda Fink. Ook haar pianist is weinig boeiend. Als je de partituur in een computer zou steken en die het recital laten begeleiden, dan zou even veel expressie en inspiratie waargenomen worden. Het lijkt wel alsof Fink en Spiri een heilige verering koesteren voor Schubert en schrik hebben om iets verkeerds te doen.

Na het slaapverwekkende eerste deel, werd het iets beter na de pauze. Ze schakelden over op liederen van Dvorak. Vooral de vijf Bijbelse Liederen (Opus 99) kregen alle expressie die zo schrijnend afwezig was in hun Schubertvertolkingen. Daarna volgden nog Dvoraks Zigeunermelodieën (Opus 55), die ook voor wat sfeer zorgden. Het Schubertiadepubliek was weer onredelijk uitzinnig en kreeg nog twee Tsjechische liederen als bisnummer evenals het Schubert-lied Lachen und Weinen.

Publicatie: vrijdag 4 september 2009 om 20:53
Rubriek: Liedrecital