Thomas Quasthoff in Schwarzenberg

Die schöne Magelone van Johannes Brahms blijkt stilaan een vast gegeven te worden op de Schubertiade. Dit jaar was het Thomas Quasthoff die de "Romanzen" uit de epische liefdesgeschiedenis van Graaf Peter en de mooie Magelone mocht zingen.

Voor een goed begrip van het verhaal zijn ook de prozateksten van Ludwig Tieck nodig. Die werden voorgedragen, voorgelezen en geïnterpreteerd door de acteur Christoph Bantzer. Justus Zeyen was weer de pianist van dienst.

Dit was nu de derde keer dat ik Die schöne Magelone live hoorde in Schwarzenberg en ik ben nog altijd niet helemaal overtuigd van de noodzaak om dit op te voeren. Het is weliswaar een gevarieerde reeks liederen, met een aantal mooie liederen zoals het slotlied Treue Liebe dauert lange, maar in zijn geheel zeggen ze me nog altijd weinig. Het duurde ook een hele tijd voor ik echt in het verhaal kwam... misschien omdat Quasthoff in het begin een paar onverwachte slippertjes maakte, zoals niet helemaal correcte inzetten of struikelende woorden alsof hij de liederen voor de eerste keer zong. Anderzijds was het ook niet bevorderlijk voor de concentratie dat een vrouw op een paar meter van mij luidruchtig zat te slapen.

Pas toen Quasthoff het slaaplied Ruhe, Süßliebchen ongelooflijk zacht gezongen had, begon het interessant te worden. Daarna volgde een heroïsche So tönet denn, schäumende Wellen als Graaf Peter vecht tegen de zee. Het lied van Magelone, Wie schnell verschwindet so Licht als Glanz, werd dan weer met weke klanken vertolkt. Bij het lied van Sulima, Geliebter, wo zaudert, moest ik denken aan Pedrillo's aria uit Die Entführung aus dem Serail die een gelijkaardige functie heeft. Na het eind-goed-al-goed van Treue Liebe dauert lange brak de ovatie los...

Publicatie: zaterdag 1 september 2007 om 08:33
Rubriek: Liedrecital