Prospero in Nürnberg

Het Staatstheater Nürnberg bestaat 100 jaar. En om dit eeuwfeest te vieren heeft het operahuis aan Luca Lombardi de opdracht gegeven om een opera te schrijven. Als basis voor de opera viel de keuze op "The tempest" van Shakespeare.

Friedrich Christian Delius schreef het libretto. Het werd een libretto in drie (eigenlijk vier) talen. De magiër Prospero (Hans Christoph Begemann) en de andere bewoners van het eiland, waaronder zijn dochter Miranda (Anna Gabler), zingen in het Duits. De schipbreukelingen, die na de storm aanspoelen op het eiland, zingen Italiaans... maar de matrozen zingen in een Napolitaans dialect. Voor de enigmatische figuur van Ariel werd Shakespeares Engels uitgekozen. Wat tot een babelonische spraakverwarring zou kunnen leiden, wordt echter niet op die manier geïnterpreteerd. De Duitssprekende Miranda kan bijvoorbeeld perfect communiceren met de Italiaanse Ferdinando (Frances Pappas).

De muziek van Lombardi is redelijk toegankelijk met uitbundig gebruik van slagwerk. Maar de tweeënhalf uur durende opera vertoont toch een aantal slaapverwekkende momenten. Er zitten wel een aantal ankerpunten in om de muziek te kunnen volgen door duidelijk instrumenten aan karakters te koppelen. De opera begint bijvoorbeeld solo met een cellist die rechts op het podium zit. Als Prospero optreedt, wordt hij vaak begeleidt door die cello. Hetzelfde geldt voor Ariel die constant begeleid wordt door een dwarsfluit, ook op scène. De rol van Ariel wordt trouwens tegelijkertijd door vier zangeressen vertolkt; Jennifer Rouse, Anja Fidelia Ulrich, Anna Alàs i Jové en Susanne Maria Graf zingen soms madrigaalachtige constructies, soms wisselen ze zinnen of woorden af.

Andrea Raabe heeft een overtuigende regie neergezet in een minimalistisch decor met clownkostuums. Op het einde van de voorstelling legt iedereen zijn kostuum en pruik af, als was het maar een spel... wat nog versterkt wordt door de toevoeging in Prospero's slotmonoloog van het beroemde citaat "All the world's a stage, and all the men and women merely players".

Wat aan de voorstelling die ik bijwoonde, opviel, was de grote afwezigheid van het Nürnbergse publiek. De zaal was meer dan halfleeg. Blijkbaar is de angst om nieuwe opera's te ontdekken groter dan de nieuwsgierigheid...

Publicatie: zondag 28 mei 2006 om 19:53
Rubriek: Opera