Magdalena Kozena in het PSK

Ze is amper weg, of ze is al terug. Die "ze" is natuurlijk Magdalena Kozena. In haar concert in het PSK werd ze deze keer begeleid door het Orchestra of the Age of Enlightenment onder leiding van Sir Simon Rattle. Na het barokconcert twee weken geleden, schuiven we nu wat op in de tijdlijn en komen uit bij Haydn en Mozart.

Ik heb niet echt veel toe te voegen aan wat ik toen geschreven heb over Kozena's expressieve mogelijkheden. De cantate Arianna a Naxos bestaat uit twee recitatieven en twee aria's. Kozena tekent geen Arianna die ergens stilletjes in een hoekje zit weg te kwijnen omdat haar geliefde Teseo haar verlaten heeft. Maar ze bouwt de cantate op tot een dramatisch hoogtepunt op het einde van het tweede recitatief waarin ze al haar hartverscheurende gevoelens blootlegt.

Na de pauze zong ze Dorabella's aria E amore un ladroncello en - enigszins verrassend - Susanna's Giunse alfin il momento, maar wel met de alternatieve aria Al desio di chi t'adora. Het origineel Deh vieni, non tardar had ze bewaard voor het eerste bisnummer (en als tweede bisnummer kwam uiteindelijk ook nog Cherubino's Voi che sapete). Met de concertaria Alma grand' e nobil core maakte ze de cirkel van afgewezen en/of verlaten vrouwen rond.

Het geheel werd omkaderd door de balletmuziek die Mozart voor Idomeneo geschreven heeft, en Haydns "Oxford" symfonie (Nr. 92).

Publicatie: zondag 4 december 2005 om 09:50
Rubriek: Concert