Il Grand' Inquisitor

Concours International de Chant de Verviers

Vorige week vond het tweejaarlijkse zangconcours van Verviers plaats, met op zaterdag de finale. In tegenstelling tot de Koningin Elisabethwedstrijd is dit een "zuiver" opera-concours, de deelnemers worden niet verondersteld om liederen of oratorium te (kunnen) zingen. Om dit opera-aspect in de verf te zetten, moeten ze tijdens de halve finale bijvoorbeeld hun aria's in passend kostuum - en geschminkt - uitvoeren. De jury bestaat ook enkel uit (artistieke) directeurs van operahuizen, onder het voorzitterschap van Pierre Médecin.

Negen kandidaten hadden de finale bereikt... vooral Aziaten en Roemenen. In de finale zongen ze elke twee aria's, één voor en één na de pauze. Dit lijkt me wel niet de meest ideale methode omdat een zanger zo nooit echt opgewarmd geraakt. Het is ook wat weinig om een zanger goed te kunnen beoordelen... maar de jury heeft hen natuurlijk ook al tijdens de voorrondes en de halve finale gehoord. Ze werden begeleid door het Orchestre Philharmonique de Liège onder leiding van Jean-Pierre Haeck.

Bon Gang Gu - Zuid-Korea, 29 jaar
Hai gia vinta la causa (Le nozze di Figaro), Ah per sempre io ti perdei (I puritani)
Hij was de oudste deelnemer maar in beide aria's vielen vooral zijn technische beperkingen op. Hij heeft ook een nogal irritant geluid, dat me snel ging vervelen.

Léah Gordon - Canada, 24 jaar
Ach, ich fühl's (Die Zauberflöte), Depuis le jour (Louise)
Deze Canadese sopraan heeft de minste indruk op mij gemaakt. Ze heeft een heel zwakke techniek, ze zingt alles hoog zonder dat ze haar noten goed lijkt te steunen. Haar twee aria's zijn zeker niet de gemakkelijkste om zomaar even "koud" te zingen, maar ze weet wel waar de aria's over gaan en kan dat redelijk goed communiceren... zij het in erbarmelijk Duits en Frans.

Cristina Radu - Roemenië, 26 jaar
Il est doux, il est bon (Hérodiade), Stridono lassù (Pagliacci)
Zij is een iets interessantere zangeres. Toen ze opkwam moest ik meteen aan Ana Camelia Stefanescu denken... ze heeft een gelijkaardige rijzige gestalte en scherpe gelaatstrekken. Ze is een middelmatig goede zangers. Haar keuze van Nedda's aria leek me echter niet gepast voor haar stem.

Roxana Constantinescu - Roemenië, 25 jaar
Va, laisse couler mes larmes (Werther), Parto, parto (La clemenza di Tito)
Haar aria van Charlotte was nogal kort. Maar zelfs in dat korte stukje was het al duidelijk wat voor een mooie, expressieve stem ze heeft. De aria van Sesto is een stuk langer. En daarin schittert ze, ook mooi geïnterpreteerd met veel afwisselende, en ter zake doende, emoties.

Sung Won Jin - Zuid-Korea, 28 jaar
Una furtiva lagrima (L'elisir d'amore), Salut demeure chaste et pure (Faust)
Hij is de enige tenor in het gezelschap. Hij kwam heel zenuwachtig over, maar heeft wel een mooie stem. Zijn Italiaanse en zelfs zijn Franse uitspraak zijn verbazend goed. Maar scenisch is hij niet de meest opwindende figuur.

Magdalena Brumar - Roemenië, 26 jaar
Quando m'en vo (La bohème), Prendi, per me sei libero (L'elisir d'amore)
Deze sopraan was de opmerkelijkste verschijning... in een mooie witte jurk en met veel hoog opgestoken haar. Ik vond haar een doorsnee-sopraan, die interpretatief nog wat zwak was en in de Donizetti-aria ook technische steken liet vallen.

Tae Joong Yang - Zuid-Korea, 28 jaar
Per me giunto (Don Carlo), Largo al factotum (Il barbiere di Siviglia)
Dit is een bariton met een ongelooflijk mooie stem en timbre. In het begin van Rodrigo's aria had hij nog wat intonatieproblemen, maar heel die scène was lang genoeg om dat op orde te krijgen. Ik had wel niet de indruk dat hij aan het sterven was, de beide delen van de scène bleven nogal binnen hetzelfde emotionele spectrum. Voor Figaro's aria gold dat niet meer. Hiervoor haalt hij alles uit de kast wat hij kan, inclusief een paar perfect geplaatste falsetto-tonen. Hij was de meest complete zanger van de finale.

Mayuko Yasuda - Japan, 24 jaar
Spiel' ich die Unschuld vom Lande (Die Fledermaus), Son vergin vezzosa (I puritani)
Deze Japanse sopraan is een ramp op het vlak van uitspraak - haar Adèle was een Japanisches Stubenmädchen zonder enige Weense invloed - en techniek. De manier waarop ze de Belliniaanse coloraturen zong, werkten zelfs op de lachspieren. Maar ze heeft blijkbaar wel de tekst (of een vertaling) goed bestudeerd, want ze weet wel wanneer ze moet lachen, wanneer ze moet knipogen of wanneer en hoe ze met haar armen moet bewegen.

Iva Danova - Bulgarije, 24 jaar
Una voce poco fa (Il barbiere di Siviglia), Nobles seigneurs, salut (Les Huguenots)
Net zoals de Koreaanse bariton, heeft ook zijn een prachtige, ronde stem (bij momenten deed ze me aan Zara Dolukhanova denken). En ook op dramatisch vlak kon ze me overtuigen.

Voor dit concours worden drie prijzen toegekend. Ik zou de eerste drie prijzen toegekend hebben aan:

In tegenstelling tot de Elisabethwedstrijd, worden de zes andere finalisten ook geklasseerd... wat soms voor pijnlijke momenten zorgde aangezien ze "onderaan" begonnen met het afroepen van de namen. De jury koos voor de drie winnaars:

En de zes andere finalisten eindigden als volgt:

Ik was wel verrast over de lage klassering van Iva Danova... of zou mijn voorkeur voor mezzo's boven sopranen hier te veel doorwegen ?

Publicatie: zondag 18 september 2005 om 21:30
Rubriek: Concert