Ruth Ziesak in Gent

Ruth Ziesak en Helmut Deutsch sloten de reeks liedrecitals in de Vlaamse Opera dit seizoen af. Ze brachten een Duits programma met zowel Schumann als Liszt voor en na de pauze.

De Duitse sopraan Ruth Ziesak is duidelijk iemand die nadenkt over wat ze met de liederen wil uitdrukken. Het verbaast dan ook niet dat elk woord perfect te verstaan is.

Daarenboven werd over elke noot grondig nagedacht hoe ze die zou zingen. Op zich is daar niets mis mee, maar dat zou slechts het begin mogen zijn. Bij Ruth Ziesak is dat ook meteen waar het ophoudt, want je ziet en hoort al die overpeinzingen terwijl ze zingt. En ik wil heel die mechaniek helemaal niet zien werken. In een liedrecital moet de zanger mij de illusie geven dat elke expressie op een natuurlijke manier vormgegeven wordt. Ik moet mij - als het ware - kunnen voorstellen dat ze 's morgens op net dezelfde manier onder de douche staat te zingen. Maar dat gevoel had ik op geen enkel moment bij haar. Ze klinkt nooit ontspannen, alles is hard labeur.

Het programma was - voor de helft - wel interessant. De Lenau-Lieder (Op.90) van Schumann worden bijvoorbeeld veel te weinig opgevoerd. En Schumanns Myrten zit vol met pareltjes. Ik hoop trouwens nog altijd dat een ondernemende concertorganisator - ik denk dan in de eerste plaats aan deSingel - eens een duorecital bedenkt rondom heel dat opus 25. Tot zolang moeten we ons behelpen met de hoogtepunten zoals "Der Nußbaum" of "Die Lotosblume", die wel regelmatig opgevoerd worden. Het is spijtig van haar gespannen houding, want ik denk dat ze wel degelijk iets te vertellen heeft.

Het publiek in de Gentse opera leek ook niet echt onder de indruk, want na één bisnummer - "Die Stille" uit de Eichendorff-Liederkreis - hielden ze het al voor bekeken. Ik kan me voorstellen dat de klara-uitzending op 27 juni beter overkomt dan "live"...

Publicatie: donderdag 28 april 2005 om 07:35
Rubriek: Liedrecital