Il barbiere di Sivigilia in Luik

In de Luikse opera is een nieuwe productie van Il barbiere di Siviglia in première gegaan. Het is een onderhoudende voorstelling met een uitstekende bezetting.

Rosina, Almaviva (alias Don Alonso)

De enige iets mindere prestatie kwam van Vittorio Prato. Hij speelt wel een een goede karaktervolle Figaro, maar vocaal is hij nogal wisselvallig, waardoor ook zijn "Largo al factotum" niet helemaal overtuigde. De andere lage rollen werden goed bezet met Mirco Palazzi met een mooie "La calunnia" die hij correct als één groot crescendo zingt, al is zijn Don Basilio geen echt diepe bas. Pablo Ruiz zong dan weer een verbluffende Dottore Bartolo. Hij ratelt lekker door "A un dottor dell mia sorte" waarbij elke lettergreep verstaanbaar blijft.

Het liefdeskoppel was grandioos. De Japanse Aya Wakizono zingt een donker gekleurde Rosina. Haar coloraturen in "Una voce poco fa" sprankelen in perfect staccato, maar het is haar meeslepende tekstbeleving die haar vertolking naar een hoger niveau tilt. Zelfs op onverwachte momenten... bijvoorbeeld, nadat Figaro haar naam uitspelt "R... o... ro... rosi... Rosina" ontroert ze met haar vreugde in "Dunque io son". De Russische Ruzil Gatin zingt Almaviva met een lichte tenor die moeiteloos de hoogte ingaat. "Ecco ridente in cielo" klonk nog wat hard, maar zijn serenade "Se il mio nome saper voi bramate" is van een zoetgevooisdheid die aan Cesare Valletti doet denken. Ook het bravure-stuk "Cessa di più resistere" gaat hij niet uit de weg.

Bij het opgaan van het doek, zijn we meteen op een plein in Sevilla, dankzij de decors van Leila Fteita. Voor de binnenscènes wordt een muur weggenomen en kunnen we binnenkijken in het huis van Bartolo. Vincent Dujardin plaatst de actie ergens in de jaren '50 - Figaro maakt bijvoorbeeld zijn entree op een vespa - maar alles voelt correct aan. Zijn enscenering heeft humor zonder in slapstick te vervallen. Zoals gezegd, een zeer onderhoudend avondje opera.

Publicatie: woensdag 25 oktober 2023 om 20:41
Rubriek: Opera