Olga Borodina in De Munt

Begin de jaren '90 verschenen, in het zog van Valery Gergiev, een hele reeks Russische zangers op de Westerse podia. De mezzo Olga Borodina was er daar een van. Ze was in die periode, ongeveer zeven jaar geleden, al eens te gast in de Munt voor een fenomenaal recital. De laatste jaren heb ik maar weinig meer van haar gehoord en het was dan ook uitkijken naar haar tweede liedrecital in Brussel, weer met Dimitri Yefimov aan de piano.

Het programma - liederen van Tchaikovsky en Rachmaninov - is niet voor de hand liggend. Vooral de liederen van Tchaikovsky zijn weliswaar bijna allemaal bekende liederen, maar ze zweven allemaal in sfeer van verlies en weemoed. Dat houdt een gevaar in dat het allemaal nogal hetzelfde is omdat er weinig variatie in de thematiek en de expressie zit. Indien een andere zanger dit programma gezongen zou hebben, is de kans groot dat ik het recital als saai en slaapverwekkend zou omschreven hebben.

Maar in het geval van Borodina is dat niet het geval. Ze heeft zo'n dwingende vocale uitstraling dat je gedwongen wordt om je te laten leiden doorheen haar smart en pijn... een beetje zoals een cyclus als Winterreise je ook volledig kan meeslepen en betoveren. De pauze halverwege het eerste en tweede deel kwam dan ook ongelegen omdat daardoor heel de melancholische sfeer verdween, die nadien terug opgebouwd moest worden. Die onderbreking was misschien ook nodig, aangezien een paar kuchjes tussendoor en een enkele haperende inzet al aangaven dat ze met een verkoudheid of zoiets aan het worstelen was. Maar voor de rest had ze haar romige stem perfect onder controle tot en met het laatste Tchaikovsky-lied Snova kak prezhde odin waarin ze met een schrijnend mezza voce haar eenzaamheid bezingt. Ook hier is weer die parallel met Winterreise te trekken. Ze eindigt niet met een extrovert lied, dat gemakkelijk applaus losweekt, maar met een lied dat de culminatie vormt van waar het heel de tijd over ging. Grandioos op alle vlakken.

Na het officiële programma ging het nog een tijdje door met twee Spaanse bisnummers en de aria O vagabonda stella uit Adriana Lecouvreur. En toen ze - net zoals in 1997 - het recital afrondde met Mon coeur s'ouvre à ta voix leek de tijd even stil te staan.

Klara zal dit recital op 11 april uitzenden.

Publicatie: dinsdag 11 januari 2005 om 12:49
Rubriek: Liedrecital