Markus Werba in Milaan*

Ik heb Markus Werba al twee keer gemist in Schwarzenberg, maar dankzij de livestream uit de Scala heb ik hem vandaag toch in een liedrecital kunnen horen. Die twee Schubertiade-annulaties blijken geen groot verlies geweest te zijn.

Het programma was een klassiek Schumann-programma met de Eichendorff-Liederkreis en Dichterliebe. De eerste twee Eichendorff-liederen waren slaapverwekkend. Hij begon interessant aan Waldesgespräch met een wat donkerdere kleur tot hij de Lorelei verwart met Wotan die uit zijn kram schiet met lelijk operagebrul. Hij vindt het blijkbaar ook nodig om zijn "expressie" te onderstrepen met allerlei armgezwaai met Die Stille als triest dieptepunt. Mondnacht klonk op zich wel mooi... maar dan hapert zijn inzet en intonatie in Auf einer Burg. Een lied als Zwielicht moet het hebben van sfeer, maar dat kan Werba niet leveren en ook pianist Michele Gamba slaagt er niet in om magie uit zijn piano te toveren.

Een algemeen probleem is dat hij na elk lied een net iets te lange pauze laat vallen, waardoor er geen continuïteit meer is in zijn vertolking. Dat is helemaal catastrofaal in Dichterliebe, waar zeker in de eerste 4-5 liederen een boog gespannen moet worden. Een weggebrulde Im Rhein en meer pianistiek gehamer in Ich grolle nicht waren het sein om aan de vaat te beginnen...

Publicatie: maandag 4 januari 2021 om 21:09
Rubriek: Liedrecital