Il Grand' Inquisitor

Edward Jowle in Londen*

Het is altijd een plezier om Die Schöne Magelone te horen. Brahms' romantische riddercyclus op gedichten van Ludwig Tieck stond deze week op het programma van het London Song Festival. De acteur Michael Warburton zorgde voor de (Engelse) bindteksten tussen de liederen, uitgevoerd door Edward Jowle en met - zoals gewoonlijk - Nigel Foster aan de piano.

Edward Jowle is een uitstekende Peter, al maakt hij wel een paar tekst- en uitspraakfoutjes. Er schijnt een expressief bastimbre door zijn jonge bariton wat hem een ridderlijke uistraling geeft in Traun! Bogen und Pfeil. Hij beschikt ook over een zalig piano dat hem de tederheid geeft om de verliefde jongeling uit te drukken in Sind es Schmerzen, Liebe kam aus fernen Landen of Wie soll ich die Freude... met dartele luitevocaties in de piano.

Halverwege de cyclus loopt de passie op. Na de eerste kus van Magelone zingt hij een smachtende War es dir, dem diese Lippen bebten. Nadat Magelone afscheid komt nemen omdat ze 's anderendaags uitgehuwelijkt gaat worden ontroert hij met Wir müssen uns trennen. En als ze samen gevlucht zijn horen we een liefdevol slaaplied Ruhe, Süssliebchen in sterk contrast met de bruisende pianobegeleiding en de dramatische wanhoop van Verzweiflung als Peter nadien in een zeestorm terechtkomt. Nadat Peter en Magelone elkaar teruggevonden hebben, eindigt Die schöne Magelone met het eenstemmige duet Treue Liebe dauert lange.

Publicatie: zaterdag 19 december 2020 om 09:43
Rubriek: Liedrecital