Bogdan Baciu in Düsseldorf

Gisteren was ik in Düsseldorf voor de nieuwe productie van Die Walküre (waarover later meer), maar op de middag was er weer een liedrecital met één van de zangers uit het ensemble. De Roemeense bariton Bogdan Baciu zong twee liedcycli van Schumann, met Stephen Harrison aan de piano.

Bogdan Baciu is in de eerste plaats een operazanger met een grote stem en dat wordt helemaal duidelijk tijdens de bisnummers. De partituur gaat dan pas aan de kant en hij zong een opwindende uitvoering van Avant de quitter ces lieux in perfect Frans, gevolgd door Posa's aangrijpende sterfscène.

Die stentoriaanse benadering werkt wel in sommige liederen. In de Kerner-Lieder heb je bijvoorbeeld Lust der Sturmnacht of Wanderlied dat wel grootsheid kan verdragen. Maar hij kijkt (nog) niet verder dan de noten... zo zingt hij Auf das Trinkglas eines verstorbenen Freundes zonder veel variatie waardoor het eerder een drinklied dan een afscheidslied wordt. Anderzijds kan hij de stillere liederen ook wel tot hun recht laten komen. Na een quasi-impressionistische piano-inleiding van Harrison, zet Baciu de sfeer van Stille Liebe mooi verder. Stille Tränen was dan weer een kippenvelmoment met lange legato-bogen waarbij hij het oneindig crescendo prefect opbouwt tot "... aus dem Schmerz".

Dichterliebe volgt een vergelijkbaar patroon. Hij maakt indruk met bijvoorbeeld Ich grolle nicht en stevige topnoten of een robuuste vertolking van het slotlied Die alten, bösen Lieder. Maar in Im Rhein, im heiligen Strome maakt hij niet helemaal duidelijk dat het eigenlijk zijn geliefde is die hij in het schilderij meent te herkennen. Maar het is in een lied als Das ist ein Flöten und Geigen met zijn bruisende pianobegeleiding dat het opvalt dat hij vooral een zanger is met één emotie per lied.

Publicatie: maandag 12 maart 2018 om 16:49
Rubriek: Liedrecital