Christian Gerhaher in Schwarzenberg

Vorige week hoorde ik Christian Gerhaher en Gerold Huber nog in Straatsburg met Winterreise. Gisteren waren ze in Schwarzenberg voor die andere cyclus: Die schöne Müllerin.

foto © Schubertiade Schwarzenberg

Zoals bekend bestaat Wilhelm Müllers "Die schöne Müllerin" uit meer gedichten dan Schubert getoonzet heeft. Er zijn al uitvoeringen geweest waarbij een acteur die extra gedichten voordraagt tussen de liederen door... dat werkt gewoonlijk niet omdat de muziek en spanningsboog die de zanger probeert op te bouwen telkens onderbroken wordt. Desalniettemin heeft Gerhaher voor dezelfde benadering gekozen. Het grote verschil is dat hij zelf de drie gedichten voordraagt ("Der Dichter, als Prolog" en "- als Epilog" liet hij achterwege), wat de continuïteit minder in het gedrang bracht. Zijn voordracht is doortrokken van dezelfde dramatiek als zijn liedvertolking.

Sommigen zullen Die schöne Müllerin misschien als het kleine, ietwat naïevere broertje van Winterreise beschouwen. Maar Gerhaher neemt de molenaarsknecht minstens even serieus als de Winterreise-Wanderer. In zekere zin is het zelfs een dramatischere cyclus aangezien er na de ontmoeting van de Wanderer met de Leiermann toch een miniscuul sprankeltje hoop is. De molenaarsknecht pleegt daarentegen zelfmoord in het beekje...

Dat tragisch gevoel van doodsverwachting is constant aanwezig in Gerhahers vertolking. Zelfs één van de eerste liederen als Danksagung an den Bach krijgt een filosofische ondertoon mee. Die liebe Farbe en Die böse Farbe worden het dramatische hoogtepunt van de cyclus. En op het moment dat hij Des Baches Wiegenlied aanvat, ben je als luisteraar even emotioneel uitgeput als na een memorabele Winterreise.

Publicatie: vrijdag 24 juni 2016 om 11:31
Rubriek: Liedrecital