Lucy Hall in Oxford

Sopraan Lucy Hall en pianist Gavin Roberts vormen een liedduo dat over heel Engeland recitals gegeven heeft onder het label "Oxford Lieder Young Artists". Vandaag stonden zij in voor het dagelijkse Schubert-Fauré-recital.

La chanson d'Eve is een liedcyclus op teksten van Charles Van Lerberghe. Fauré heeft uit diens dichtbundel enkel gedichten over Eva geselecteerd, waardoor het een Scheppingsverhaal wordt zonder Adam. Wat Tosca is voor de opera, is Eva voor de vrouwelijke liedcyclus... dixit Graham Johnson vorig weekend tijdens zijn lecture-recital.

Met een dergelijk uitgangspunt, stelt zich natuurlijk de vraag of La chanson d'Eve geen maat te groot is voor een jonge sopraan. Dat hoeft niet zo te zijn, maar in het geval van Lucy Hall was dat wel het geval. Interpretatief bleef ze veel te veel op de achtergrond. Ik had constant het gevoel dat het de eerste keer was dat ze deze cyclus zong en dat al die teksten nog niet verinnerlijkt waren.

Af en toe waren er een paar mooie accenten, zoals het extatisch crescendo op het einde van Roses ardentes, of het stralende slot van het pantheïstische Comme dieu rayonne, of de vreugdevolle herinnering bij "Ile d'oubli, ô Paradis" in Crépuscule. Maar problematischer is dat ze pakweg een kwart van alle Franse klinkers verkeerd uitspreekt. Een dergelijke foutenmarge is nefast voor de verstaanbaarheid.

Het verschil met haar Schubertvertolkingen was sprekend. Deze liederen kent ze wel door en door en dat liet ze meteen blijken met een charmant Shakespeare-Ständchen of een fantastische Du bist die Ruh, inclusief een mooi hoog piano op "erhellt". Ze gaf een doorleefde vertolking van de drie Mignon-Lieder waarbij ze vooral ontroerde met Nur wer die Sehnsucht kennt. Ook de dramatiek van Didone abbandonata kon ze aangrijpend overbrengen.

Ze heeft hoe dan ook een mooie frisse stem, waarmee ze Liederfans in de toekomst ongetwijfeld nog zal kunnen bekoren...

Publicatie: vrijdag 23 oktober 2015 om 16:07
Rubriek: Liedrecital