Christiane Karg in Schwarzenberg

Het augustushoofdstuk van de Schubertiade Schwarzenberg begon met een recital van sopraan Christiane Karg en Gerold Huber. En aangezien de Schubertiade dit en volgend jaar alle Schubertliederen wil laten horen, passeren meteen ook een reeks onbekendere liederen.

foto © Schubertiade Schwarzenberg

In het eerste deel waren Frühlingsglaube, Im Walde en Nachtviolen de bekende ankerpunten, die ook het overkoepelend thema van het recital duidelijk maakten: lente- en bloemenliederen. Het tweede deel bestond uit iets minder onbekende liederen. Maar wie bij bloemen een stroom lieftallige of naïeve liederen verwacht, komt van een bekaaide reis thuis.

Frühlingsglaube heeft dan wel een populair deuntje en Frühlingslied (D919) is een idyllische schildering van de ontluikende natuur na de winter. Maar Klage en zeker het Schulze-lied Im Walde is doortrokken van verlies en pijn. Het is niet voor niets dat de Schulze-liederen als een vooraftekening van Winterreise beschouwd kunnen worden.

Vooral Im Walde is een verrassende keuze voor een sopraan. Het is een lied met dramatische pianobegeleiding waarbij ik meer vocale testosteron verwacht. Desalniettemin slaat Christiane Karg er zich goed doorheen. Ze is de ideale liedzangeres - al weet ze soms niet wat te doen met haar armen - met een prachtige dictie en intelligente vertolkingen vol mooie accenten en tekstduiding.

Die kwaliteiten zijn onontbeerlijk voor de twee lange "Blumenballaden" die Schober en Schubert schreven en die allebei op het programma stonden. De tweede, Viola, is de bekendste van de twee en is ook af en toe in een recital te horen. Maar ik kan me niet herinneren ooit al Vergißmeinnicht live gehoord te hebben.

Het eerste deel - pakweg de eerste tien strofen - kunnen de kwaliteit van Viola evenaren, maar in het tweede deel geraakt de schwung er wat uit en slaagt zelfs Karg er niet in om de aandacht vast te houden. Wat een verschil met Viola waarmee ze het recital afsloten. Vanaf de subtiele "Schneeglöcklein", waarmee het lied begint én eindigt, voert ze het publiek mee doorheen een pakkende vertelling in het dramatische middendeel met de verlaten Viola.

Met twee bisnummers - Du bist die Ruh en Die Götter Griechenlands - en een half-staande ovatie namen ze afscheid.

Publicatie: zaterdag 22 augustus 2015 om 21:33
Rubriek: Liedrecital