RING an einem Abend in Wenen

De Loriot-versie van de Ring duurt amper langer dan Das Rheingold. Wegens het grote succes gaf de Wiener Volksoper, die niet zo vaak buiten de operette-lijntjes kleurt, gisteren een extra voorstelling.

Deze versie is geen puur muzikale bewerking, maar een versie waarbij een verteller het verhaal vertelt, afgewisseld met stukken uit de vier opera's. De teksten zijn van de Duitse humorist Loriot. Je kan ze vergelijken met Anna Russell, al is Loriots humor iets verfijnder.

Der Fremdling zieht mühelos das Schwert aus dem Stamm, und wir erleben die Wiedervereinigung der Zwillingsgeschwister Siegmund und Sieglinde. Es handelt sich dabei um Inzest und Ehebruch... Man ist begeistert. (Loriot)

De directeur van de Volksoper, Robert Meyer, was de verteller. Hij is een goede opvolger van Loriot (die twee jaar geleden overleed) en leest - zonder versterking - Loriots tussenteksten met perfect gevoel voor timing. De muzikale kant wordt geleid door de dirigent Jac van Steen. Voor het Volksoper-Orchester is het eens iets anders dan een zigeunerbaron of lustige weduwe begeleiden. Er zijn wel een paar zwakke momenten, maar vaak klinkt het ook goed, zoals bij Siegfrieds Dodenmars of het slot van Götterdämmerung.

Nicht grade ein versöhnliches Ende also, aber der Urzustand ist fast wiederhergestellt. Die Partitur lässt einen neuen Anfang zu. (Loriot)

De bezetting bestaat bijna volledig uit zangers van de eigen Volksoper-troupe. De meest opmerkelijke prestatie komt van Sebastian Holecek als Wotan. Hij heeft een krachtige gebronsde stem, zingt met uitstekende dictie (wat ze trouwens allemaal doen), weet te nuanceren en maakt het publiek uitzinnig na zijn "Abschied". Michael Kraus leeft zich volledig in als Alberich, waardoor het soms iets te overdreven wordt. Karl-Michael Ebner zingt Mime met een opvallend mooie stem.

Caroline Melzer hebben we al eerder gehoord, onder andere in liedrecitals in deSingel. Ze heeft een mooie lyrische stem, maar Sieglinde ligt voorbij haar vocale grenzen, zeker op het moment als ze Siegmund zijn naam geeft. Zwarte bassen zijn een blinde vlek in de Volksoper: Fafner, Fasolt, Hunding ontbreken totaal. Petar Naydenov zingt dan wel Hagens "Wake", maar zijn stem heeft niet de nodige gravitas voor de rol. Ook de Rijndochters zijn redelijk zwak.

Wenn die Rheintöchter, sagen wir mal... etwas entgegenkommender gewesen wären, hätte man sich drei weitere aufwendige Opern sparen können. (Loriot)

Voor de rollen van Siegfried en Brünnhilde werd wel beroep gedaan op externe zangers. Endrik Wottrich, een vaste gast in Bayreuth, zong zowel Siegmund als Siegfried. Met Siegmund heeft hij geen problemen, Siegfried ligt lastiger. Siegfried zit ook nog niet in zijn repertoire, vermoed ik, aangezien hij voor die partij aan zijn partituur gekluisterd is. Rebecca Teem is een nieuwe naam voor mij. Ze heeft de Brünnhildes al in kleinere huizen gezongen. Haar hoogte is wat wild, maar haar timbre en slagkracht lijken adequaat te zijn voor de rol.

Kaum hat Siegfried das schwere Oberteil geöffnet, wölbt sich ihm der Busen eines hochdramatischen Soprans entgegen. Nachdem sich der Held von diesem Schock erholt hat, macht er eine durchaus richtige Beobachtung: "Das ist kein Mann!" (Loriot)

Het was een zeer vermakelijke avond. Er zou ook een opname bestaan van Loriots tussenteksten, muzikaal verlevendigd met fragmenten uit de Karajan-Ring.

Publicatie: donderdag 27 juni 2013 om 08:42
Rubriek: Opera