Bernarda en Marcos Fink in Schwarzenberg

Bernarda Fink is na meer dan tien jaar een gevestigde naam op de Schubertiade. Marcos Fink is dat nog niet. Hij maakte gisteren zijn Schubertiade-debuut in een duo-recital met zijn zus en met Anthony Spiri aan de piano.

foto © Schubertiade Schwarzenberg

Een duo-recital biedt de mogelijkheid om liederen te brengen die men anders zelden hoort. De volksliederen van Brahms waarmee ze begonnen, worden ook wel solo opgevoerd, zoals het Vergebliches Ständchen (Bernarda Fink blijkt niet veel komisch talent te hebben). Door de rollen op te splitsen, ontstaan soms uitzonderlijke momenten. In Schwesterlein concentreert Bernarda Fink zich volledig op haar rol, terwijl Marcos Fink de ongeduldige broer speelt. In de eerste strofe zit het slot van het lied al vervat en ik vroeg me dan ook af hoe ze die spanning tot het einde zou volhouden. Dat deed ze door elke strofe telkens iets zachter te zingen om te eindigen met een hartverscheurend "es wird fein unterm Rasen sein".

Een verrassende keuze was om ook de twee laatste "Geistliche Lieder" uit het Spanisches Liederbuch - Herr, was trägt der Boden hier en Wunden trägst Du, mein Geliebter - in dialoog uit te voeren. Bernarda zingt de vragen van de zondaar, terwijl Marcos met sonore stem antwoordt. Zijn antwoorden brengen rust en deden me soms denken aan de St-François in de gelijknamige opera van Messiaen. Na deze twee liederen bleef de volledige zaal stil... het was een van die momenten waarbij stilte een grotere impact heeft dan gelijk welke ovatie.

Hun vertolkingen zijn minder overtuigend als ze echt samen zingen, zoals de duetversie van Nur wer die Sehnsucht kennt of de laatste strofe van Licht und Liebe, allebei van Schubert. Naar mijn smaak harmoniëren hun respectievelijke stemtimbres niet echt samen. In de dialoogvormen is dat contrast minder storend.

Bernarda en Marcos Fink zijn geboren en getogen in Buenos Aires en hebben Sloveense ouders. Deze "roots" stonden centraal in het tweede deel van de avond. Ze hebben de Sloveense liederen van het programma ook opgenomen op hun CD Slovenija!. Gezien mijn ontbrekende kennis van het Sloveens, kwamen ze meer over als een vocalise-oefening en lieten ze weinig indruk na.

Het deel met Argentijnse liederen - ook beschikbaar op de CD Canciones Argentinas - was interessanter met uiteraard een reeks componisten waar ik nog nooit van gehoord had... behalve Astor Piazzolla, die een liedcomponist blijkt te zijn waar ik eens wat dieper onderzoek moet naar doen. Dit geslaagde recital werd afgesloten met nog twee Argentijnse liederen.

Publicatie: woensdag 19 juni 2013 om 18:22
Rubriek: Liedrecital