Written on skin op Arte LiveWeb

Ook dit jaar zijn weer verschillende operavoorstellingen van het Festival van Aix te bekijken op "Arte LiveWeb". Eén van die voorstellingen is - zoals gebruikelijk sinds Bernard Foccroulle de plak zwaait in Aix - een wereldcreatie. Dit jaar is dat Written on skin van George Benjamin, die tevens het werk dirigeert. Het is een co-productie met vier andere operahuizen, waaronder Covent Garden en De Nederlandse Opera. Deze voorstelling is tevens te bekijken op medici.tv waar de kwaliteit van de "stream" iets beter is... én met (Franse) ondertitels. Vooral dat laatste is wel handig om het verhaal van een gloednieuwe opera te kunnen volgen.

Het libretto is gebaseerd op een 12de eeuwse legende. Een man - The Protector - geeft aan een schilder - The Boy - de opdracht om een boek met de kroniek van zijn leven te versieren. De man heeft een vrouw, Agnès, die hij als zijn eigendom beschouwt en als een kind behandelt. Agnès verleidt de schilder, de man vermoordt de schilder en dwingt zijn vrouw om diens hart op te eten, waarna ze van het balkon springt. Op zich is dit een gebald werk in drie bedrijven van elk ongeveer een half uur.

De librettist Martin Crimp voegt er nog een paar 21ste eeuwse engelen aan toe. "The Boy" is een van die engelen, waardoor het geheel een soort experiment wordt. Naar mijn gevoel maakt het de actie ook nodeloos ingewikkeld. Een bevreemdend kenmerk van het libretto is dat iedereen over zichzelf in derde persoon zingt. Ook regie-aanduidingen worden gezongen, zoals Agnès die aan het begin van een scène "A woman, alone. Night." zingt.

Die twee werelden komen ook terug in de enscenering van Katie Mitchell met een scènebeeld dat opgedeeld is een witte klinische ruimte van de engelen en de grauwe woonkamer van The Protector en Agnès. De drie hoofdrolspelers acteren zeer overtuigend en zingen uitstekend. Christopher Purves beviel me het meest met zijn expressieve bariton voor The Protector. Barbara Hannigan zingt een vibratoloze Agnès met loepzuivere hoge noten. Bejun Mehta leent zijn uniek stemgeluid aan de engel en schilder.

Het duurde even eer ik gewend was aan de muziek van George Benjamin. Het begint lawaaierig en chaotisch. Maar al snel valt de orkestratie terug tot uitgepuurde en zwevende klanken die echter nooit materialiseren, af en toe onderbroken door snerpende violen of schelle blazers. Er vallen uiteraard weinig neuriebare melodieën op te merken. Maar desalniettemin heeft de muziek een hynotiserende klank die je meezuigt in het verhaal en je in spanning houdt tot het beklemmende slot.

Op Arte LiveWeb zijn nog drie andere, meer klassieke, opera's uit Aix te bekijken. Zo is er een mooie La finta giardiniera in de open lucht op het "Domaine du Grand Saint-Jean" in een productie van Vincent Boussard. De zangers zijn onder andere Layla Claire (Sandrina), Colin Balzer (Podestà) en Julian Pregardien (Belfiore).

Jérémie Rhorer dirigeert Le nozze di Figaro in een productie van Richard Brunel met Kyle Ketelsen in de titelrol en Patricia Petibon als Susanna. Paulo Szot en Malin Byström zingen de Graaf en Gravin.

Tenslotte heeft Andreas Homoki een productie gemaakt rond David et Jonathas van Charpentier. William Christie dirigeert. De titelrollen worden vertolkt door Pascal Charbonneau en Ana Quintans.

Deze vier opera's zijn nog ongeveer drie maanden online te bekijken.

Publicatie: woensdag 18 juli 2012 om 19:54
Rubriek: Opera