Die lustigen Weiber von Windsor in Bonn

Je zou het ook "Falstaff auf Deutsch" kunnen noemen... Die lustigen Weiber von Windsor van Otto Nicolai behandelt hetzelfde verhaal als Falstaff. Maar daar waar Verdi een absoluut meesterwerk geschreven heeft, is Nicolai's "komisch-phantastische" opera een - weliswaar onderhoudende - traditionele opera.

Regisseur Tom Ryser probeert iets van dat fantastische te verwerken in zijn productie. Hij voegt drie elfjes toe - gekleed in wit en met witte hoge hoed - die verschillende functies uitoefenen. Tijdens de ouverture beelden ze de aanleiding van de intrige uit... nadat Falstaff op een schrijfmachine twee identieke brieven geschreven heeft, zijn de elfjes de bezorgers van die brieven.

Door middel van ballons worden de briefjes opgelaten tot de respectievelijke balkons van Frau Fluth en Frau Reich. Een van die balkons is het balkon in de zaal, het andere balkon is een kopie op het podium. Decorontwerper Stefan Rieckhoff heeft namelijk de muren van de zaal doorgetrokken als decor.

Het gebruik van ballons is een constante in deze productie en zorgt meteen voor een feestelijk tintje. Ze zijn alomtegenwoordig in de woudscène en respectievelijk rode en groene ballons dienen als herkenning van Anna Reich, maar worden verwisseld met die van Junker Spärlich en Dr. Cajus die met elkaar in de echt verbonden worden (in een Britse telefooncel) terwijl Anna met haar geliefde Fenton trouwt.

De drie elfjes zorgen ook voor een komische noot tijdens de grote aria van Frau Fluth "Nun eilt herbei" als ze proberen een Ikea-kast in elkaar te steken. De Zweedse meubelfabriek is ook de leverancier van de "wåschkørb" waarmee Falstaff (door de drie elfjes) in de Thames gegooid wordt. Samengevat is het een heel verzorgde en verfijnde productie waarbij alle slapstick-valkuilen van komische opera's vermeden worden.

Ook de bezetting is mooi verzorgd. Falstaff is eigenlijk een echte baspartij, een soort voorloper van Baron Ochs. Philipp Meierhöfer heeft niet helemaal die diepte, maar heeft wel een mooie ronde stem die warm de zaal instroomt. De paar lage noten in zijn grote post-Thames-aria "Als Büblein klein" hadden misschien iets meer resonantie mogen hebben, maar voor de rest is hij een elegante Falstaff.

Bij de lustige vrouwtjes viel vooral Julia Kamenik op als Frau Fluth. Haar Duits is nauwelijks verstaanbaar, maar ze heeft een grote sopraan die elk ensemble domineert. Anjara I. Bartz is een expressieve Frau Reich, al is haar stem niet de mooiste. Emiliya Ivanova zong een mooie Anna Reich. De twee heren, Giorgos Kanaris als Herr Fluth en Ramaz Chikviladze als Herr Reich, kwamen niet goed uit de verf. Randall Bills was tenslotte een stralende Fenton.

Publicatie: zondag 20 mei 2012 om 09:07
Rubriek: Opera